«aiuntados en el campo
de Estibaus segun que lo havemos de uso de costumbre de nos juntar...» (Altza, 1390)

Kataliñene baserria Manuelen bizitzaren lekuko leiala izan da. 73 urte bete berritan, utzi egin gaitu, eta gauza gutxi esan behar da bere bizitzaz, ez dugula behin baino gehiagotan jaso, eta egun hauetan ere prentsan irakur daitezkeela.

Pertsona independentea, bere ingurunea zaintzeko borondatez betea, oroitzapenak biltzeko orduan sortzailea, gutako askok ikusi baitugu, gidari gisa bera edukita, bere kirol bizitzaren museo txiki hori, batez ere txirrindularitzari lotua, bere lagunen oroitzapenena, argazkiena, liburuena.

Ezin da Manuel gogoratu bere amaren eragin handian pentsatu gabe, Martuteneko Anastasi Irizar… Emakume indartsua, borrokalaria, langilea eta Miguel Indurainek eta Manuelek Tourraren ondoren lehoi haiek eramaten zizkiotenean zuen adimen apur bat burlaizetsu hura erakusten zuena, beti irribarrea eragiten zigun komentarioren batekin, barruan baitzeramatzan gertaeraren erlatibotasuna eta opariak jasotzeagatik sentitzen zuen harrotasuna.

Manuelek une asko utzi dizkigu, hala nola San Martzial jai haiek, Indurainen bizikleta eliza konpontzeko dirua biltzeko errifatu zenean, edo motokroseko lehiaketetan eta zaleen hainbat eta hainbat txirrindulari lasterketatan parte hartu zuenean.

Altzako Historia Mintegiko bazkidea, beti prest egon da parte hartu duen gertaera altzatarrak jaso eta dokumentatzeko. Manuel bezalako pertsonek, bere diskrezioarekin eta gauza handirik egin ez duela dirudienaren xumetasunarekin, aberastu egiten dute gainerakook geure egunerokotasunaz dugun pertzepzioa oinarritzen dugun gizarte-bizitza hori, geure burua ezagutzeko eta ingurune seguru eta abegitsu bat aurrera jarraitzeko beharrezkoa dela jakiteko.