«aiuntados en el campo
de Estibaus segun que lo havemos de uso de costumbre de nos juntar...» (Altza, 1390)

AHM

Ez da batere erraza Pako bezalako lagun kutun bati buruz hitz egitea eta haren 95 urteko bizitza laburtzea. Musikarekiko maitasuna, parrokiko abesbatzan belaunaldiz belaunaldi egindako lana, neska-mutil bakoitzaren gaitasuna aise antzemateko eta azalarazteko zeukan kontua eta samurtasuna. Herrerako ahots zurien Abesbatzaren alde egin zuen apustua.

Gauza asko nahi genuke esan eta ez dugu egiten asmatuko. Orain dela hiru urte egin genion omenaldia prestatzerakoan herreratarren artean Pakorekin izandako bizipenen bila arakatu genuen, eta oroimenak pilatu ziren, Herrera beste motako komunitatea zenari buruzkoak, Pakoren ekarpenari eta zeukan kultura maila altuari buruzkoak, beti komunitatearen, adiskideen eta musikaren alde.

Bere izaerarekin bat, apaltasunez joan da, eta berarekin bere irribarrea eraman du, eta gu pixka bat tristeago geratu gara, baina aldi berean pertsona zintzo bat ezagutu dugunaren sentsazioa daukagu.