«aiuntados en el campo
de Estibaus segun que lo havemos de uso de costumbre de nos juntar...» (Altza, 1390)

Osteguna Auzo Elkartea

Ezohiko egoera bati aurre egiten ari gara, ez bakarrik birusagatik, baita hartu diren erabakiengatik ere, mundu guztiak obedientzia itsuz men egin baitiogu.

Derrigorrezko erretiroak kontuan hartzen ez genituen baina hor zeuden egoera gogorren aurrean jartzen gaituzte. Lotsagarrienetako bat da egiaztatzea nola portatzen garen gizarte gisa, talde gisa, adineko pertsonekin, pertsona ahulekin eta mendekoekin, egoitza batean sartu behar ditugunean.

Bizi dugun egoera honetan egoitzetako langileen lan-aldarrikapenen aurrekariekin sartu gara, erakunde eskudunen axolagabekeriaren aurrean eta, zergatik ez esan, baita gizartearen axolagabekeriaren aurrean ere denbora luzez egin direnak. Izan ere, egoera horrek eta orain hartzen ari diren neurriek gabezia horiek azalera atera dituzte.

Egoitza horien erabiltzaileak babesteko helburuarekin, isolatu egin dituzte, eta lan-karga gehigarri handia jaso dutenak laguntzaileak eta garbitzaileak izan dira, koronabirusaren aurrean bakoitzaren arrisku pertsonala izateaz gain.

Bada hemen kirrinka egiten duen zerbait, eta erakundeek jakin behar dute amaitu dela postureoaren eta ondo geratzearen garaia, behin eta berriro zein ondo egiten ari diren eta zein harro sentitzen diren adierazteko garaia. Foru Aldundiak, Gipuzkoako udalek eta Osakidetzak protokoloak berrikusi eta eguneratu beharko dituzte (langile-ratioak, materiala, ordainketak, etab.), Eusko Jaurlaritzaren erantzukizun handia ahaztu gabe, lege aldetik ez bada, bai etikoa eta leiala. Egoitza pribatuetan eta kudeaketa pribatuko publikoetan esku hartu beharko dute, eta kontuan hartu beharko dute egoitza bat ez dela ospitale bat, eta bata zein bestea behartuta daudela jokabide etiko, eraginkor eta profesionala izatera, beren eskumenaren arabera. Ezin da onartu erakunde publikoen babespean dauden pertsonak ikusten ari garen modu honetan hiltzen uztea, kasu askotan diagnostikorik egin gabe, familiatik isolatuta. Ez genuke horrela hil nahi, eta are gutxiago bestela uste duen eta adinekoak zahartze osasuntsuan bultzatzen murgilduta dagoen gizarte batean.

Zalantza, ziurgabetasuna eta egonezina eragiten ari dira senide eta lagunengan defentsarik gabeko pertsona baten heriotzaren aurrean, bakartuta, familiaren laguntzarik gabe. Kudeatzen zaila den sentsazio ikaragarria da.

Ekialdeko barrutian hainbat egoitza ditugu, eta komeni da bide hau erabiltzea informazioa eman diezaguten. Espero dugu egoera honetatik zerbait ona ateratzea, eta, horretarako,  erakundeek gertatzen ari denaren eta etorkizuneko proposamenen txosten zehatza, zorrotza eta benetakoa aurkezteko konpromisoa hartzea baino hoberik ez dago, hau berriro gerta ez dadin.

OSTEGUNA/Larratxo (ALTZA)