«aiuntados en el campo
de Estibaus segun que lo havemos de uso de costumbre de nos juntar...» (Altza, 1390)

Hoy en día en la sociedad en la que nos movemos, el estereotipo es una persona dinámica, atractiva, líder y con éxito. Pero luego nos surgen personas como Patxi.

Patxi eta anaia Luis

  (gehiago…)  »  

Herrera, K.E. - Euskal Giroa, K.E.

Gaur bola-jokoaren mundua doluz dago Gipuzkoan. Oraindik Pedrok bolatoki asko zituen egiteko, baina Ama Naturak agintzen du. Pedro ez zen bolari ona bakarrik. Bere meritu pertsonalak bere jaurtiketa egokiak baino askoz handiagoak ziren. Altzan oro har, eta Herreran bereziki, asko zor diogu lagun honi. Duela hamarkada batzuk, gure bi elkarte hauek boloen mundu itxian sartzera ausartu ziren, hogeita hamar bat haur eta hainbat emakumerekin. Garai latzak izan ziren, eta Pedro hasiera-hasieratik izan genuen lagun. Bere aita Patxiren laguntzarekin, oso bide gorabeheratsuetan ibili ginen. Gaur egun berdintasunaz hitz egiten da, eta espazio publikoak defendatzen dira kirolean, kulturan, baina hori ez da oraingoa. Hainbat pertsonak, hala nola Pedrok, bere sinpletasunarekin, bere egiten jakitearekin, Herrerako gaztetxoen edozein tirada aldrebesa txalotzeko ironia fin horrekin, bere pazientziarekin, teknika egokia erakusten zigularik, hain zaila den eskumuturreko biraketa horrekin, une baxuetan gu, emakume bolariok animatzen gintuen. Ez zion aukerarik husten amore emateari; jarraitu beharra zegoen, eta hala egin genuen. Guk finkatu genituen helburuetatik pixka bat urrunago begiratzen zuen.

Pasa den abuztuaren 22an Lucía zendu zen, gure laguna eta Altzako Historia Mintegiko bazkidea. Gertutik lan egin zuen gurekin, Lekukoak proiektuan parte hartuz eta Hautsa Kenduz liburu-sortarako “Recuerdos de mis vivencias” artikulu idatziz, lanbrotsu zegoenez paseatzera atera ez zen egun batean. Haren hitzak irakurriz bere izaera eta nortasuna nolakoa ziren antzeman daiteke. Lucía hain berezia egiten zuen izaera sendoa eta bizitasuna, Lucía hain berezia egiten zutenak, agerian geratzen dira bere kontatzeko moduan. AHMren 25. urteurrenean Poza de la Sal, bere sorterria ezagutzeko gonbitea egin zigun. Gaztelura igoz, herriko txokoak erakutsiz, bere poemak irakurriz, Burebako zelaietako neskatoa bilakatu zen; egun ahaztezina igaro genuen.   (gehiago…)  »  

Arantzaren lagunak

Duela egun batzuk albiste lazgarri bat jaso genuen Altzan: Gure lagun eta adiskide Arantza Hernandez Ezeiza hilzorian zegoen bapatean bihotzeko latz baten ondorioz. Handik egun batzuetara, nahiz eta Donostiako Erresidentziako medikuek haren burua salbatzeko ahalegin guztiak egin zituzten, Arantzak utzi egin gintuen, uztailak 26an hain juxtuan. Biharamonean dozenaka lagunek haren senideekin batera azken agur hunkigarria eman genion Polloeko Beilatokian.   (gehiago…)  »  

Sin duda podemos decir que ha muerto una buena persona y nos duele. Pero Kontxi Andonegi ha sido algo más, porque lo ha sido durante toda su vida.

Su recorrido vital, sin moverse de Herrera, ha sido en paralelo con una desoladora guerra civil y bruscos cambios, pobreza, hambre, de negación de derechos, de formalismos escolares, de prohibiciones  de expresión, aprendizaje de nuevas normas tan diferentes a las adquiridas hasta el momento, el trabajo y poco a poco, la adaptación a la nueva realidad social. Nunca una queja, siempre con una serena esperanza y formando parte de su entorno.   (gehiago…)  »  

AHM

Orain dela hilabete bat bere anaia Auttin hil zen, eta gaur agur esan behar diogu Tomasi. Bi anaia arrunt ezberdinak, baina biak ala biak aktiboak. Tomasek, argazki-makina eskuan, garai bateko lekukotza irudietan utzi du. Mila bat inguru argazkien negatiboz osatutako legatu baliotsu hori AHMrekin partekatu zuen orain dela hamabost bat urte, digitalizatuak eta Altzako Tokiko Bildumaren funtsaren parte izateko eta, horren bitartez, edonorentzat eskuragarri egoteko. Tomasen argazki sorta ezagutzea ezinbestekoa da 50. eta 80. hamarkaden arteko Herrera ezagutzera hurbildu nahi duenarentzat: festak, ospakizun erlijiosoak, kirol ekitaldiak, gertaerak, mendi ibilaldiak… Bihotzez egindako argazkiak dira. Guk lagun artekoak ditugu gustukoenak, baita auzoko txoko ezberdinetan argazkirako espresuki jarritako senide, ume edota lagunak erakusten duten argazkiak ere. Zendu den une honetan, bizitasunez betetako bere argazkiekin batera, bere irribarre zabala geratzen zaigu, aurreko urteetan guztietan elkarrekin geundenean erakusten ziguna. Eskerrik asko Tomas.