«aiuntados en el campo
de Estibaus segun que lo havemos de uso de costumbre de nos juntar...» (Altza, 1390)

"Gazte-Leku" gazte-zentroa

Antxon Alfaro

1969. urtearen hasieran, Centauro gazte-zentroko arduradun ziren Arriberriko San Pablo parrokiako jesuitek Errotetako lokalaren alokairua ordaintzen ez zela jakin zuten. Atzerapenak 32.000 pezetara igotzen zirenez, lokalaren eskualdatzeagatik interesa zuen norbait bilatzea erabaki zuten. Urte horretako martxoan, lokala irakasle talde bati eskualdatzea lortu zuten, akademia bat irekitzeko.

Inguruko gazteak elkartzeko lekurik gabe geratu zirenez, urte hartako urtarrilera arte eliza gisa erabilitzen zen Casares baserriko lokala erabiltzea proposatu zuten. Baina udalak ez zuen onartu baserria hondatuta zegoelako.

Egoera horren aurrean, irailean, jesuitek Santa Barbarako F blokeko etxabe batean gazteentzako zentro berri bat eraikitzea adostu zuten, Victorino González eta Juanita Undianoren jabetzakoa. 65.000 pezeta bideratu zituzten lokala eraberritzeko, eta hilean 1.800 pezetako errenta adostu zuten jabeekin. [1]
Garai hartan, Roberto Mendiguren jesuita San Pablo parrokiara bidali zuten. Altzara iritsi zenetik, gazte-zentroaren ardura hartu zuen. Robertok gazteekin harreman berezia izateaz gain, funtsezkoa izan zen gazteentzako zentroaren garai berriaren garapenean.

Roberto Mendiguren (1969)

Lokal-aldaketa horrek ez zuen elkartzeko leku berri bat bakarrik ekarri. 70eko hamarkadaren hasieran, euskal gizartean gertatzen ari ziren eraldaketek ere isla izan zuten gazte-zentroaren dinamiketan. Centauro izena euskarazko izen batekin aldatzea adostu zuten: Gazte-Leku. Auzoko neska gazteek ere hasi ziren parte hartzen. Gizartean isla handia zuten jarduera ugari antolatu zituzten. Mendi, futbol eta euskal dantza talde sailak sortu zuten, hitzaldiak antolatu zituzten edota auzolan bat martxan jarri zuten Santa Barbara auzoa konpontzeko, Jose Luis Martín “Pepelu”-k gogoratzen duenez. Urte batzuk geroago, emakumezkoen eskubaloi talde bat ere prestatu zuten, eta aldizkari bat argitaratu zen elkartearen jarduerak komunikatzeko. Lokalaren barruan barra txiki bat jarri zuten eta Manolo Manso arduratu zen horretaz.

“Gazte-Leku” gazte-zentroa (1972)

Jose Ignacio Goñik gogoratzen du Errotetako lokala itxi zenean bera zela presidentea, eta hala izaten jarraitu zuela Santa Barbarako lokal berrian. Soldadutzan egon zen bitartean, José Joaquin Iñigo “Txolo”-k hartu zuen ardura hori. Emakumeek gazte-zentroaren bizitzan izan zuten parte-hartzeak ere isla izan zuen zuzendaritza batzordean. Asun Barberok gogoratzen duenez, Jose Ignacio Goñi, Joaquin Iñigo “Txolo”, Roman Cabanillas edo Jose Luis Martin “Pepelu” ez ezik; Pepi Moreno, Asun Barbero, Desi Barrado, Luz Divina Manso, Alicia Rodrigo… ere egon ziren talde dinamizatzailean.

“Gazte-Leku” gazte-zentroa (1972)

Gazte-zentroko bizitzan parte hartzen zuten gazte gehienak ingurukoak ziren, batez ere Erroteta eta Santa Barbarakoak. Baina mendi taldeak antolatzen zituen txangoetara Pasaia, Errenteria, Irun edo Andoaingo gazteak ere azaltzen ziren, Jose Ignacio Goñik eta Jose Luis Martin “Pepelu”-k gogoratzen dutenez.

1973an, aldaketa handia gertatu zen. Gazte-zentroa dinamizatzen aritu ziren gazteek utzi egin zuten, batzuk Ingalaterrara joan ziren, beste batzuk ezkondu egin ziren… Jose Ignacio Goñik, 25 urterekin, utzi egin zuen. Pedro Estefania izendatu zuten presidente berria, eta bi urtez egon zen karguan. Eta 1975ean, Andres Molinak hartu zuen zentroaren lehendakaritza.

“Gazte-Leku” gazte-zentroa (1972)

70eko hamarkadako lehen urte hauek jarduera handiko urteak izan ziren Gazte-Lekun. Lokalean zegoen jarduera biziaz gain, non inguruko gazteak elkartzen ziren lanaren ondoren askaltzeko, hitz egiteko, euskara ikasteko, klaseak Gotzone Ormazabalek ematen zituen, edo ingelesa, Roberto Mendiguren zen irakaslea. Mendi, euskal dantza, liburutegi, futbol eta emakumezkoen eskubaloi sailak ere antolatu ziren, hurrengo artikuluetan oinarrituko garelarik.

Erreferentziak:

[1] OLEAGA, Javier: “Diario de la parroquia de San Pablo“. In: Altza Hautsa Kenduz IX. Altza: Altzako Historia Mintegia (2007), 85-201 orr..