«aiuntados en el campo
de Estibaus segun que lo havemos de uso de costumbre de nos juntar...» (Altza, 1390)

Reconocen enfermedad profesional después de morir con mesotelioma pleural por trabajar un año de mecánico de Toschi-Ibérica, tras rechazarle en vida el origen de la enfermedad por diagnóstico de EPOC.

ASVIAMIE llama a quienes trabajaron en Toschi-Ibérica a inscribirse en el listado del amianto, para posibilitar la detección precoz y diagnóstico de las enfermedades del amianto.

ASVIAMIE-Asociación vasca de victimas del amianto

  (gehiago…)  »  

Pasa den abuztuaren 22an Lucía zendu zen, gure laguna eta Altzako Historia Mintegiko bazkidea. Gertutik lan egin zuen gurekin, Lekukoak proiektuan parte hartuz eta Hautsa Kenduz liburu-sortarako “Recuerdos de mis vivencias” artikulu idatziz, lanbrotsu zegoenez paseatzera atera ez zen egun batean. Haren hitzak irakurriz bere izaera eta nortasuna nolakoa ziren antzeman daiteke. Lucía hain berezia egiten zuen izaera sendoa eta bizitasuna, Lucía hain berezia egiten zutenak, agerian geratzen dira bere kontatzeko moduan. AHMren 25. urteurrenean Poza de la Sal, bere sorterria ezagutzeko gonbitea egin zigun. Gaztelura igoz, herriko txokoak erakutsiz, bere poemak irakurriz, Burebako zelaietako neskatoa bilakatu zen; egun ahaztezina igaro genuen.   (gehiago…)  »  

Felisa Martín Bravo (Donostia, 1898 - Madril, 1979) emakume aitzindaria izan zen Fisika eta Meteorologia arloetan: Espainian Fisikan doktoratu zen lehen emakumea izan zen (1926) eta baita Espainiako Meteorologia Zerbitzuan sartzea lortu zuen lehen emakumea (1933). Lehena ere izan zen Espainiako Meteorologia Elkarteko lehendakaria izaten (1973-74). Horrez gain, 1937 eta 1940 bitartean, Igeldoko zentro meteorologikoko lehen emakume zuzendaria izan zen, zerbitzugintzaren militarizazioa zela eta utzi behar izan zuena. Bere merezimenduak aintzat hartuta, 2017. urtean Udalak erabaki zuen Txomin berrian kale bat hari eskaintzea.

Jose Miguel Aranjuelok, Felisa Martín Bravoren biografian interesa duen meteorologo erretiratuak Altzako Tokiko Bilduman egindako kontsulta baten bitartez jakin dugu Felisa Martín Bravo Altzan erroldatuta egon zela, Mirakruz Gainako Villa Iñaki etxean hain justu. Helbidearen kokaleku zehatza zalantzazkoa zen, Altzan ez baitago izen hori duen etxerik, baina bai Villa Ignacio izenekoa (gaur egun Luis Pradera, 10), eta, udal artxiboan 1937. urteko Altza Hiriko udal errolda kontsultatu ondoren, zalantzak argitu dira.

  (gehiago…)  »  

Arantzaren lagunak

Duela egun batzuk albiste lazgarri bat jaso genuen Altzan: Gure lagun eta adiskide Arantza Hernandez Ezeiza hilzorian zegoen bapatean bihotzeko latz baten ondorioz. Handik egun batzuetara, nahiz eta Donostiako Erresidentziako medikuek haren burua salbatzeko ahalegin guztiak egin zituzten, Arantzak utzi egin gintuen, uztailak 26an hain juxtuan. Biharamonean dozenaka lagunek haren senideekin batera azken agur hunkigarria eman genion Polloeko Beilatokian.   (gehiago…)  »  

Udako egun argitsu hauek hara eta hona ibiltzeko gonbidapena dira, eta baita bidaia-liburuak irakurtzeko ere, Emilia Menassade-k idatzitako “A travers le Guipuzcoa: Impressions” (Bordele-Paris, 1897) bezalako liburu bat, adibidez. Belle Époque garaiko frantziar udatiarrei begira idatzitako gida turistiko moduko honetan, besteak beste, Altzari eskainitako kapitulu bat ere aurkituko dugu.

Emilia Aline Menassade eta Baluze (Paris, 1850/10/1 - Madrid,?) frantziar jatorriko margolaria izan zen. Gazte zenean, familiarekin Donostiara aldatu zen bizitzera, izan ere aitak, Frantziako armadako ofizial ohia izanik eta 1870ean Bigarren Inperioaren erorketaren ondorioz, Frantziatik alde egitea erabaki baitzuen. Azken guda karlista hasi zenean familia Donostiatik Madrilera aldatu zen. Emiliak eta bere ahizpa Anak irakaskuntzan jardungo dute, marrazketa eta pintura arloan lehenak, eta frantsesa erakusten bigarrena.   (gehiago…)  »  

Pasa den ekainaren 10ean 30 urte bete dira Villa Lolita eraitsi zenetik, Altzako txakurtegia bezala ezagunagoa.

1963 urtean, “Sociedad Protectora de Animales y Plantas de Gipuzkoa” elkarteak Villa Lolita erosi zien Franco anaiei aterpetxe gisa egokitzeko eta, etxe horretan etxeko animaliak, txakurrak eta katuak batez ere biltzeko. Hurrengo urtean, horrela hasi zen funtzionatzen. 1969 urtean, 126 txakur eta 30 katu bildu zituzten, Auñamendi Entziklopedian jasota dagoen arabera.

60ko eta 70eko hamarkadetan Villa Lolita inguruan hazkunde handia egon zen eta elkartearen kudeatzaileek etxea saltzeko erabakia hartu eta inguruan biztanle gutxiago zituen beste eremu bat erostea erabaki zuten.   (gehiago…)  »  

Prentsaren berri baten bitartez jakin dugu Donostiako Udalaren asmoa dela Molinaoko hiltegi zaharra eraistea. Eraikin hau, udal jabetzakoa, Molinao errekaren eta zubiaren ondoan dago eta ehun urte baino gehiago dauzka. Udalak erakutsi digu gure auzoetako iraganeko aztarna guztiak desagerrarazi nahi dituela, eta orain Molinaori egokitu zaiola dirudi. Adituek, ordea, aspaldi ohartarazi zuten eraikin honen balioaz eta zutik eta bizirik irautea aldarrikatzen dugu.   (gehiago…)  »  

Sin duda podemos decir que ha muerto una buena persona y nos duele. Pero Kontxi Andonegi ha sido algo más, porque lo ha sido durante toda su vida.

Su recorrido vital, sin moverse de Herrera, ha sido en paralelo con una desoladora guerra civil y bruscos cambios, pobreza, hambre, de negación de derechos, de formalismos escolares, de prohibiciones  de expresión, aprendizaje de nuevas normas tan diferentes a las adquiridas hasta el momento, el trabajo y poco a poco, la adaptación a la nueva realidad social. Nunca una queja, siempre con una serena esperanza y formando parte de su entorno.   (gehiago…)  »  

Ancora Donostiako irabazi asmorik gabeko elkarte bat da, eta hiriko ondare urbanistikoaren ikerketan eta kontserbazioan gogor lan egiten du. Duela bi urte, Mugak Arkitekturako Biurtekoa zela eta, erakusketa bat antolatu zuen Santa Teresaren komentuan, Galdu genuen hiria/La ciudad que perdimos, eta arrakastatsua izan zen. Material horietatik abiatuta, Alberto Fernández-D ‘Arlas eta Eneko E. Oronoz elkarteko kideek “Galdu genuen hiria/La ciudad que perdimos: la gestión del patrimonio urbano en San Sebastián 1950-2017” liburua argitaratu zuten. Liburua berehala agortu zen liburudendetan, baina interesatuek kultur etxeetako liburutegietan bertan kontsulta lezakete.   (gehiago…)  »  

Familiaren etxeko izena eta haurtzaroko oroitzapenak nortasun pertsonalaren parte dira eta, aldi berean, partekatuak dira. Marian Salazar Kerejeta Gomistegiko aldaparen ondoan zegoen Urarte etxekoa da; bere familia etxe horretan bizi zen 1949. urtean jaio zenean. Bere oroitzapenak kontatu dizkigu eta etxeko krokisa eta etxebizitzak marraztu dizkigu. Bere historia pertsonalaren eta familiarraren zati da, baita etxeko eta auzoko bizilagunen komunitatearena ere.

  (gehiago…)  »