Pello Arrieta Yarza
Herrerako lagunak
Gaur Herreran agur esango diegu lagun on bati eta bizilagun bikain bati. Bi urteko borrokak ez du amaiera saihestu. Lanbidez marinela eta, berak esaten zuen bezala, mendia maite zuen itsas jendea. Kantabriak eta Pasaiak itsasoarekin eta Izabako mendiekin lotzen zuten, eta bi isurialde horiek Herreran elkartzen ziren.
Herreratar eskuzabal, dibertigarri, isekari eta beti prest eta apal behar zuenarentzat, bizilagun ona izan behar duenaren adibidea eman digu beti. Inauteri haietatik hasi eta Pello Land Rover harekin eta itsasontzi-soka haiekin ikusten zen uholdeetaraino, inor ausartzen ez zen lekuan sartuz, sanluisetan Euskal Giroko edota Herrera Kirol Klubeko sukaldeetan murgilduta. Bere lagun batek esandakoaren arabera, Pello oso jende ona zen, bihotz handikoa.
Bere lagun koadrila handiak lotura sendoak izan ditugu aspaldidanik, askatzen ez diren itsasontzi-soken korapilo horiek bezala, eta gaur agur esan behar diogu gutako bati, gure Auzoan ikusiko ez dugun lagun bati, behar zuenari laguntza emanez berak eskatu gabe, edo auzokoekin txantxetan, ez Mendizaleak elkartean, ez Euskal Giroa edo Herrera Kirol Elkarteko sukaldeetan.
Azken urte hauetan agur esan diegu gure lagun askori, eta horietako bakoitzarekin atzean utzi dugu geuregandik puska bat, baina badakigu, baita ere, haien oroitzapenak, bizitza egokitzeko moduak eta anekdotek gertu mantentzen gaituztela, gure baitan apur bat biziko balira bezala.
HERRERAKO LAGUNAK / 2022ko apirilaren 12an.
2022, Apirilak 14
Goian bego Peio zintzoa.
2022, Apirilak 14
Magnífica persona. Durante años y años pasó sus veranos en el Camping Playa de Isla en Cantabria.
La amistad dio paso al hecho de ser cliente.
Su recuerdo será inolvidable y nos enseñará a cómo actuar en cada momento de la vida.
Le has hecho una “faena” a tu amigo Juan Ángel, le duele mucho tu partida.
Gracias Peio, un honor conocerte.
2022, Apirilak 20
Soka-lagun (Compañero de cordada)
Dicen que la primera vez es la que te deja el recuerdo más imborrable. Eso me pasa contigo , amigo Pello. Muchas veces he escalado en las Dos Hermanas de Irurtzun ,NAFARROA!!!, esas “piedras” como te gustaba llamar a las paredes. Pero ninguna me ha dejado el retrogusto de aquellas dos “primeras” a sendas “piedras” siendo apenas unos jóvenes imberbes con aquel material prestado del Mendi. En nuestra última conversación, pocos días antes de irte, recordamos los viejos tiempos de Santa Bárbara, ¡las vueltas que dimos a esas “piedras”! Aio Pello, soka-lagun.