Mikel Ubillos Salaberria (exconcejal de Donostia)
En un artículo publicado el 17 de septiembre de 1998 en la revista Estibaus de Altzako Historia Mintegia, el actual alcalde de Donostia, Juan Carlos Izagirre, escribía sobre el porqué los habitantes de Igeldo querían que su comunidad fuera un pueblo independiente, esgrimiendo entre otras las siguientes razones:
1.- Igeldok beti izan du herri izaera. Bere nortasun propio du. Bere ohiturak, hizkuntza, antolaketa, bizimodua. Nortasun hau babestu nahi bada, garbi dago etorkizuna markatuko dituen erabakiak bertan hartzea dela gauza egokiena. Eta Donostiako Udaletxea ez dago prest igeldotarrok erabaki dezagun gure etorkizuna. Beraiek erabaki nahi dute. Beraiek esan ze nolako Igeldo izan behar dugun. Beraien interesak eta ikuspuntuak defendatuz, noski. Eta gureak kontutan eduki gabe. Erabakiak Igeldon bertan hartu nahi ditugu. Soluzioa: herri independiente izatea.
2.- Administrazioa gerturatzea. Eguneroko arazoak sortzen direnean (bide bat konpondu beharra, papelera batzuk aldatu, frontoia pintatu, lizentzi bat lortu, bideak txukundu, barandila edo ispilu berria jarri,…) erantzun azkarra eta egokia nahi izaten da. Igeldotik nazka nazka egina gaude gauzak eskatu eta kasurik egiten ez digutelako. Baina asuntoa ez da nahita egiten dutela edo, ez dugu uzten horrela denik. Asuntoa da Donostiako administrazioa oso haundia dela, eta horrelako gauza txikiak ez dute lehentasunik. Agian, logikoa. Baina igeldotar batentzat baserri bide batek Donostiako Avenidak baino garrantzi gehiago eduki lezake. Soluzioa: herri independientea izatea.
3.- Udaletxeak Igeldon inbertitu dituen diruak oso eskasak izan dira. Azpiegituretan ez du ia ezer gastatu azkeneko 30 urtetan (orain bai gastatzen ari dela, baina gure eskaeraren ondorioz, eta guri kontsultatu gabe, noski). Edozein herri txikien azpiegiturak eta zerbitzuekin konparatuz, Igeldo abandonatua dago oso. Egin ziren estudio guztietan garbi azaltzen zen herria izanik hau asko hobetuko litzatekeela.
Como se puede observar el actual alcalde de Donostia, como miembro de la comisión que promovía la independencia de Igeldo, loaba las bondades de que su comunidad fuera un pueblo independiente y valoraba como argumentos de peso, la existencia de una personalidad propia; el acercamiento de las decisiones administrativas a la comunidad; y por último, el agravio comparativo de inversiones en el barrio. Estos tres elementos citados no hay duda que se dan claramente en el caso de Altza. (gehiago…) »